Os muíños

Os muíños

En canduaS

MUÍÑO NOVO

 MUÍÑO CANCELA

MUÍÑO FERREIRO

A auga entraba pola canle canalizada e no cubo.

Canto máis grande fora o cubo con máis forza

Xiraba o rudicio.

Antigamente era un lugar de diversión para a mocidade.

As parellas de noivos, debullaban o millo no muíño, cos cadolos facían un lume,

e amasaban unha bola, envolvíana nunha folla de repolo ou berza e logo alí mesmo

cocíana, así pasaban a noite enteira moceando, de aí ven a canción “ Unha noite no

Muíño, unha noite non é nada, unha semaniña enteira, eso si que é muíñada.”

MUÍÑO CORTEDUIROS

Turnos: Os muíños eran construídos entre varias familias. E logo repartíanse os turnos en pezas ( medida de tempo) cada duraba 12 horas.

O muíño repartíase en 14 pezas. Cada familia tiña asinada unha peza, pero había quen tiña 2 ou 3 pezas, según foran as tenencias.

Cando o muíño tiña algunha avería ou problema, encargábase un señor de arreglalo, cada familia pagáballe un ferrado de millo que pesaba 16 kg.

O muíño de inverno moía mellor ca de vran, xa que o río levaba máis auga. Tiña dúas billas (grifos): Unha de inverno e outra de vran. A billa do inverno tiña

máis pase ca do vran e moía máis rápido, pero tamén se atascaba máis.

No muíño de Taboido, que é o que está máis preto da Ribeira, cando a marea subía moito, chegaba a imbadir o rudício, e non o deixaba xirar.

MUÍÑO DO TARRULO 

Este muíño é privado, pertence a casa dos meus bisavós.