Os muíños
En
canduaS
MUÍÑO
NOVO
MUÍÑO CANCELA
MUÍÑO
FERREIRO
A
auga
entraba pola
canle
canalizada e no cubo.
Canto
máis
grande fora
o cubo con máis
forza
Xiraba
o rudicio.
Antigamente
era un lugar de diversión para a mocidade.
As
parellas de noivos,
debullaban
o millo no muíño,
cos
cadolos
facían
un lume,
e
amasaban unha
bola, envolvíana
nunha
folla de repolo
ou
berza e logo alí
mesmo
cocíana,
así pasaban a noite
enteira
moceando, de aí
ven a canción “ Unha
noite
no
Muíño,
unha
noite
non é nada, unha
semaniña
enteira,
eso si que é muíñada.”
MUÍÑO
CORTEDUIROS
Turnos:
Os muíños
eran construídos
entre varias familias. E logo repartíanse
os turnos en pezas
( medida de tempo) cada duraba 12 horas.
O
muíño
repartíase
en 14 pezas.
Cada familia tiña asinada
unha
peza,
pero había quen
tiña 2 ou
3 pezas,
según foran
as tenencias.
Cando
o muíño
tiña algunha
avería ou
problema, encargábase
un señor de arreglalo,
cada familia pagáballe
un ferrado de millo que pesaba 16 kg.
O
muíño
de inverno moía
mellor
ca
de vran,
xa
que o río levaba máis
auga.
Tiña dúas billas (grifos): Unha
de inverno e outra
de vran.
A billa do inverno tiña
máis
pase ca
do vran
e moía
máis
rápido, pero tamén
se atascaba máis.
No
muíño
de Taboido,
que é o que está máis
preto
da Ribeira,
cando a marea subía moito,
chegaba
a imbadir
o rudício,
e non o deixaba
xirar.
MUÍÑO
DO TARRULO
Este
muíño
é privado, pertence
a casa dos meus
bisavós.
